MediaSfera
Najvoljeniji srpski patrijarh upokojio se na današnji dan 2009. godine u 10.45 časova, u snu, na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu, u 96. godini.
Dan kada je patrijarh sahranjen bio je jedan od najtiših koji je Beograd upamtio, iako je u pogrebnoj povorci bilo više od 600.000 ljudi. To je bio samo mali deo od miliona Srba koji su iskreno žalili čoveka koji je bio savest i uteha svom narodu na kraju strašnog 20. veka.
Patrijarh Pavle, po sopstvenoj želji, sahranjen je na manastirskom groblju, a u pripremi njegove večne kuće učestvovalo je i sestrinstvo manastira i građani Rakovice.
Sahrani srpskog patrijarha prisustvovali su, uz najviše crkvene velikodostojnike SPC i drugih pravoslavnih crkava, predsednik Srbije Boris Tadić, premijer Mirko Cvetković, predsednica parlamenta Slavica Đukić Dejanović i premijer Republike Srpske Milorad Dodik, princ Aleksandar Karađorđević i nekadašnji predsednik SRJ i premijer Srbije Vojislav Koštunica. Duž trase kojom se kretala pogrebna povorka, od Hrama svetog Save, kao i ispred manastira u Rakovici, mnogobrojni vernici i drugi građani odali su poslednju poštu srpskom patrijarhu.
Patrijarh vaseljenski Vartolomej i čuvar trona Srpske pravoslavne crkve mitropolit Amfilohije služili su, sa episkopima i sveštenstvom, opelo na platou ispred Hrama Svetog Save u prisustvu nekoliko stotina hiljada građana.
Molitvu za pokoj duše patrijarha Pavle sasluživali su i poglavari drugih pravoslavnih crkava, patrijarh Rumunske pravoslavne crkve Danilo, arhiepiskop Albanske pravoslavne crkve Anastasios i mitropolit Pravoslavne crkve čeških zemalja i Slovačke Hristifor. U sabornoj molitvi poglavaru SPC učestvovali su i mitropoliti Ruske pravoslavne crkve, minski i sluckim Filaret, Jerusalimske patrijaršije Isahije, Aleksandrijske patrijaršije Petar i Gruzijske patrijaršije mitropolit Gerasim, a u ime Atinske i Kiparske arhiepiskopije mitropoliti Elasonosa Vasilije i Pafosa Georgije.
Episkop Pavle, rođen kao Gojko Stojčević, imenovan je za 44. srpskog patrijarha početkom decembra 1990. godine, čime je na tronu Svetog Save nasledio patrijarha Germana.
Patrijarh Pavle bavio se i naučnim radom, a među objavljenim delima su „Monografija o manastiru Devič“, beseda „Život po Jevandelju“ i „Molitve i molbe“.
U njegovo vreme osnovana je Akademija SPC za umetnost i konzervaciju, vraćena je veronauka u škole, a Bogoslovski fakultet u okrilje Univerziteta.
Njegova lična biblioteka pripala je fondu Biblioteke srpske patrijaršije, ima status kulturnog dobra i čuva se u konaku manastira Svetog arhangela Mihaila u Rakovici.
Rođen je 11. septembra 1914. u selu Kućanci, Donji Miholjac, u porodici zemljoradnika. U rodnom mestu u Slavoniji završio je osnovnu školu, a nižu gimnaziju u Tuzli.
U Šestoj muškoj gimnaziji u Beogradu, koju je pohađao vanredno, da bi mogao da uporedo upiše i Medicinski fakultet, položio je ispit zrelosti.
Šestorazrednu bogosloviju završio je u Sarajevu 1936, a Bogoslovski fakultet u Beogradu, gde je prethodno završio i dve godine Medicinskog fakulteta.
Drugi svetski rat zatekao ga je na odsluženju vojnog roka, a kao izbeglica nalazio se u manastiru Sveta Trojica u Ovčaru i Banji Koviljači od 1944. kao veroučitelj za decu u izbeglištvu.
Odatle je iz zdravstvenih razloga otišao u manastir Vujan, u selu Prislonica, između Čačka i Gornjeg Milanovca, gde je ostao do 1945. i odlučio da se posveti monaškom životu.
Zamonašio se u manastiru Blagoveštenje u Ovčarsko-Kablarskoj klisuri. Službovanje u Eparhiji raško-prizrenskoj posvetio je i obnovi crkava i manastira, a posebno monaškog života.
Bogoslovski fakultet dodelio mu je zvanje počasnog doktora bogoslovlja.
Dodaj komentar