MediaSfera
Foto: Eparhija zahumsko-hercegovačka
Episkop diseldorfski i nemački, Vladika Grigorije, objavio je knjigu „Vladika Grigorije – Gledajmo se u oči“ (izdavač „Vukotić medija“, priređivači Danijela Jelić i Milojko Božović) u kojoj se kroz razgovore sa njim i njegove zapise otkrivaju kako mnoge nepoznate činjenice iz njegovog života, tako i njegovi pogledi na društveno-političke okolnosti u Srbiji.
Kroz jedan opširan intervju, on daje odgovore na pitanja o svom životu, odrastanju, ljubavi prema veri, odnosima sa patrijarhom Pavlom, episkopima, ali i o trenutku u kojem se nalazi srpski narod, o položaju crkve, njenom odnosu sa državom, neophodnom pomirenju sa komšijama, odbrani Kosova…
Vladika Grigorije ima mnoge talente i uloge: on je monah i episkop, teolog i pisac, obdaren je za sport, politički i poslovno je pronicljiv, ima razvijenu socijalnu inteligenciju i talenat za prijateljstvo.
„Dobar borac prima udarce i pobeđuje“ – jedan je od životnih principa vladike Grigorija. U ovoj knjizi otkriva kako se borio sa mnogim udarcima, kako je pobeđivao i zašto može sve koji su se našli na tom putu pozvati da se gledaju u oči.
U knjizi se ne govori samo o društveno-političkoj situaciji, već i o nepoznatim stvarima iz njegovog privatnog života, odlasku u Nemačku, Hercegovini, Srbima u ratu i mnogim drugim stvarima čoveka koji je uvek izazivao pažnju nezavisno od pozicije u hijerarhiji Srpske Pravoslavne Crkve.
“Sadašnje stanje u Srbiji doživljavam kao veliku krizu u kojoj dolazi do konstantnog urušavanja države, i to na različitim nivoima, čak i na ekonomskom, iako se uporno tvrdi da ekonomija cvjeta. Uprkos takvim izjavama, ne primjećujem da život ljudi u Srbiji napreduje nabolje. Ono što me najviše zabrinjava jeste to što toliko građana napušta zemlju, i to vrijedni i sposobni ljudi, uz to nerijetko i istinske patriote”, kaže episkop diseldorfski i nemački Grigorije u knjizi „Gledajmo se u oči“.
Još uvek se teško navikavamo na geografsku odrednicu uz ime episkopa Grigorija, koja vodi u Nemačku, a ne u njegovu Hercegovinu. Doduše, reč je o čoveku koji je – tačnije čiji su stavovi – uvek izazivao pažnju nezavisno od pozicije u hijerarhiji SPC i nezavisno od geografske odrednice koja bi išla uz njegovu crkvenu titulu.
Vladika Grigorije je, inače, kako kaže, i sam bio zatečen svojim iznenadnim pristankom da se preseli u Nemačku. To ne znači da manje prati i da su mu „uža“ razmišljanja o onome što se dešava kod kuće. I ne samo u Hercegovini…
U odlomcima knjige koje prenosi Nedeljnik Vladika Grigorije je pričao o nedavnom Saboru SPC i dolasku predsednika Srbije Aleksandra Vučića, o vlastima i opoziciji, odrastanju, političarima i tajnim službama.
Vladika Grigorije
Episkop Grigorije (Durić) rođen je 1967. godine u Varešu, gde je pohađao osnovnu i srednju školu. Srpsku pravoslavnu bogosloviju „Sveti Sava“ upisuje 1985. godine u Beogradu, a završava 1989, kada postaje student Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Zamonašen je 1992. godine u manastiru Ostrog, a potom s tadašnjim episkopom zahumsko-hercegovačkim i primorskim Atanasijem (Jevtićem) odlazi u obnovljeni manastir Uspenja Presvete Bogorodice – Tvrdoš kod Trebinja. Na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu diplomirao je 1994, nakon čega od 1995. do 1997. boravi na postdiplomskim studijama u Atini. Iguman manastira Tvrdoš postaje 1996, a zatim i arhimandrit 1997.
U tron episkopa zahumsko-hercegovačkih i primorskih uveden je 1999. godine, a 2018. izabran je za episkopa diseldorfskog i njemačkog.
Na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu odbranio je 2014. godine doktorsku disertaciju pod naslovom „Relaciona ontologija Jovana Zizjulasa“ i time stekao zvanje doktora teologije.
Pored arhipastirskog rada bavi se i pisanjem. Autor je knjiga „Dolazi čas i već je nastao“ (besjede i razgovori, 2004), „Lazar“ (novela, 2008), „Priča o starom kralju“ (novela, 2009), „Radost života“ (kolumne, 2010), „Preko praga“ (zbirka priča, 2017), „Biti sa drugim – relaciona ontologija Jovana Zizjulasa“ (naučna monografija, 2018).
Dodaj komentar