MediaSfera
Piše: Gordana Radisavljević-Jočić
Foto: privatna arhiva
Na predlog Mirjane Belić-Koročkin-Davidović i Radivoja Davidovića, autora Monografije Eugen Verber, glumac, prevodilac, judaista… odbornici Skupštine grada Beograda na sednici održanoj 21. 12.2018. godine doneli su jednoglasnu odluku da ubuduće jedna ulica na opštini Voždovac, u Jajincima, ponese ime Eugen Verber.
To će biti 17-ta ulica u Beogradu koja nosi ime po znamenitim ličnostima iz jevrejske zajednice Beograda o kojima je Radivoje Davidović objavio knjigu pod nazivom „Od Daviča do Čelebonovića-Ulice beogradskih Jevreja“ (2010. godine).
Monografija Eugen Verber, glumac, prevodilac, judaista… objavljena je pre četiri godine u izdanju ugledne izdavačke kuće “Čigoja štampa“ iz Beograda.
O Eugenu Verberu
Eugen Verber na prostoru bivše Jugoslavije slovio je za najvećeg poznavaoca biblijske literature i istorije jevrejskog naroda, vrsnog prevodioca sa međunarodnim ugledom sa hebrejskog, jidiša, aramejskog, nemačkog, mađarskog i drugih jezika. Proslavio se prevodima knjiga Talmud, Kumranski rukopisi iz pećina kraj Mrtvog mora, Kršćanstvo prije Krista?, Kabala i njena simbolika, Biblijske priče, Uvod u jevrejsku veru, Jevrejske narodne bajke, Dibuk i književnih dela: Sedam kćeri bez miraza, Mravinjak, Mađioničar iz Lublina, Starinska priča.
Važio je za „tiražnog” prevodioca koji je za svoje prevode dobijao najveće honorare, ali toliko da nikada nije platio porez na lične prihode. U jednom intervjuu otkrio je da je najbolje zaradio kada je sedamdesetih godina sa srpskohrvatskog preveo na hrvatskosrpski jednu reklamu za neki deterdžent. Kao glumac je zahvaljujući odličnom znanju nemačkog jezika, najčešće, igrao likove nemačkih oficira u domaćim filmovima i TV serijama. Glumačku karijeru ostvario je u pozorištima od Novog Sada, preko Sarajeva, Banjaluke do Niša i Beograda, a poslednju ulogu odigrao u Beogradskom dramskom pozorištu. Uz sve to bio je angažovan u zajednici jevrejskih opština gde je bio autoritet za judaistiku. Obavljao je posao sudskog tumača za hebrejski jezik. Kao profesor po pozivu predavao je hebrejski jezik na Filološkom fakultetu u Beogradu i Sarajevu i postao član Svetskog naučnog društva za jevrejske nauke.
O autorima
Autori ove knjige poznati su čitalačkoj publici po zajedničkom profesionalnom radu koji traje skoro tri decenije. Oboje su iz Beograda gde žive i rade. Mirjana Belić-Koročkin-Davidović je ceo radni vek bila novinar u „Politici“ najvećoj novinskoj kući na Balkanu. Radivoje Davidović osim u novinarstvu poznat je i po svom istraživačkom radu u publicistici.
Publicističkim radom počeli su da se bave pisanjem knjige Povest o braći Baruh (1988) likovnom monografijom Bora Baruh (2001), Stevan Filipović-istina o istorijskoj fotografiji ( 2012) i Majmonides-sećanje na njega trajaće zauvek (2018). Gotovo sve knjige nagrađene su na književno-publicističkim konkursima. Za delo o Stevanu Filipoviću Udruženje novinara Srbije dodelilo im je nagradu Žika M. Jovanović za najbolju knjigu iz oblasti publicistike za 2012. godinu.
Radivoje Davidović osvojio je prvu nagradu na konkursu Saveza jevrejskih opština Srbije za knjigu Od Daviča do Čelebonovića-Ulice beogradskih Jevreja (2010) i i drugu nagradu za knjigu Jevrejska čitaonica u Beogradu 1929-1941 (2016).
Mirjana Belić – Koročkin – Davidović je deo svog novinarskog rada sažela u knjige Rajska ptica (2005) i Primili smo vaše pismo (2015). Prevela je s francuskog delo Jana Andree Ta ljubav (Poslednja ljubav Margaret Diras) 2001 godine.
Oboje su dobitnici Zlatne značke Kulturno-prosvetne zajednice Srbije za doprinos u širenju kulture.
Dodaj komentar